Om 01.45 uur ging de wekker.
Wat was dat een korte nacht, maar alles voor het goede doel. Netjes om 02.30 uur reden we naar Schiphol. Melissa zette ons af en ging de auto wegzetten, wij bleven even in de hal wachten op haar en werden gelijk aangesproken door een collega van Melissa die ons vertelde dat we maar beter aan konden sluiten vanwege de te verwachten drukte. Netjes toch. Bij onze ticketbalie zat Tamara en die had best wel leuk nieuws. Die andere IPB ers waren KLM volgens haar en dat klonk als muziek in mijn oren natuurlijk. Daarna volgden nog wat andere aantallen en meningen over wel of niet KLMers maar goed.. We zouden het wel gaan zien. Bij het inchecken zagen we de dame weer die ons eerder waarschuwde en ze was nieuwsgierig wie Melissa was een ging haar opzoeken, iedereen wees naar haar en even later had ze Melissa gevonden :-)
Even later werden we ingechecked en uhhhh... Welja, dat hebben wij weer .. Transportband van de koffers kapot. Dat duurde gelukkig maar een kleine 10 minuten maar was dat toeval hahaaaaa? Door de security ging als een speer, alleen nog ff mijn deo die weggegooid werd en toen mochten we door. Om 03.50 uur zaten we al bij gate C8 en ging ik op zoek naar een cappuccino en thee voor Ria. Daarna hadden we (voor even) alle tijd van de wereld zodat ik vast een begin aan dit verhaal kon gaan maken.
Om 05.40 uur belde Melissa dat ze mijn kant al op kwam lopen, ze zou er over 10 minuutjes zijn en dan konden we al bijna gaan boarden. Toen ze er was zei ze nog dat de Transportband nog een keer bijna een half uur stil had gestaan dus wie weet kwamen er nu wel pax (Passagiers) te laat .. maar dat gebeurde niet. Ik liep even naar haar toe en ze ging ook nog eens kijken voor de andere IPBers .. ze kon niet zien dat het KLM'ers waren dus het bleef nog spannend. Even later kwam de Cockpit ook al aangelopen en ik heb gelijk maar even kennis gemaakt met Captain Michel vd Pluym en John Aardema.
Nog geen 2 minuten later kwam de andere IPB'er er ook aan en dat was inderdaad een KLM'er, en whoooo wat voelde dat goed dat ik gewoon een keer voorrang had op een KLM'er , juist omdat ik weet hoe (de meeste) KLM'ers zijn in dit soort gevallen als het een KLM vlucht betreft. Wij zaten dus safe en konden mee, ook dat klonk als muziek in mijn oren!!! We moesten zowiezo even wachten totdat iedereen aan boord was voordat wij stoelen kregen en ik had alle vertrouwen in Melissa. Ik had wel bewondering voor haar hoe ze gewoon netjes die KLM'er te woord stond, en ook toen hij wilde dat zij contact ging leggen met de cockpit van een andere vlucht, maar dat mocht hij lekker zelf doen hahahaa .. Toppie Melissa !!
Na 5 minuten kwam hij bij ons omdat hij dus niet met jonge kinderen op een JumpSeat mocht zitten .. hij vroeg ons netjes of wij er problemen mee hadden dat wij op een JumpSeat gingen zitten zodat zij een stoel konden krijgen en dat we allemaal mee konden, de purser had er iig geen probleem mee. Ik keek Ria even aan en na een kort overleg besloten we het maar te doen (wij zijn gewoon veel te goed voor deze wereld). De JumpSeat betekende in dit geval ook gewoon de Cockpit he.
Wij zaten in de cockpit bij Michel vd Pluym en John Aardema, ik snap niet hoe Transavia zo'n duo altijd bij elkaar zoekt, vanaf het eerste begin was het al een gezellige vlucht vol geintjes en mooie momenten, dat geeft toch altijd weer een extra goed gevoel. Eenmaal op Cruise-hoogte zei Michel dat ie ff een tukkie wilde doen, dus met andere woorden, of ik maar ff ergens anders wilde gaan zitten in de het vliegtuig hahahaaa. Ria ging de Cabine in en Michel even naar de WC, even later ging ik weer mee de Cockpit in en ben op Ria d'r stoel gaan zitten (In overleg met haar he ;) Bij de landing kwam Ria er weer gezellig bij zitten en we zagen van boven mooi Chersonissos en Anisarras en even later kon je mooi de landingsbaan zien liggen in de verte. John zette de kist heel netjes neer, het was flink rekenen van tevoren want we waren ontzettend zwaar. We hadden 191 man aan boord, dus ook zoveel bagage en hij was flink afgetankt dat alemaal gewicht was dus. Nadat ze uitgerekend waren hadden ze een plan voor de landing.
Als je gaat landen dan haal je op een gegeven moment de AutoPilot eraf en hoor je een soort Alarm afgaan, voor de eerste keer is dat altijd effe raar kijken maar inmiddels zijn we daar al aan gewend (zei hij zonder zich te schamen haha). De landing werd ingezet en de baan kwam steeds dichterbij. Vanaf 100 meter hoogte hoor je de computer ook zeggen .. One Hundred .. Ninety .. Eighty .. Seventy enz ... Maar deze was ff anders, die ging van de One Hundred in 1 keer door naar de Thirty (30) .. uhhh, en het verschil met het wateroppervlak en de baan (die hoger op een rots gelegen is) was al 30 meter, dus het werd een nog moeilijkere landing voor John, maar hij deed het goed .. hij deed het heel erg goed en ruim voor het einde van de baan rolden we zo naar een plekkie op het platform waar we mochten parkeren.
We bedankten John en Michel en even later ook het cabine personeel en zijn het platform opgelopen naar de bus. Die bracht ons in 2 minuutjes naar de aankomsthal waar we al snel onze koffers hadden. Voor ons was het weer een makkie, we liepen naar JustRentals en onze auto stond alweer klaar. Het was alweer dezelfde man de vorige keren dus voorstellen hoefden we niet meer. We kregen een splinternieuwe Fiat Panda met nog maar 7400km op de teller. na de laatste gegevens te hebben ingevuld (je kan tegenwoordig al heel veel online doen) reden we weg richting Heraklion Stad. Eerst wilde ik alle electronica in de auto gaan hangen, de Dashcam, de telefoonhouder, alle opladers je kent het wel, dus we reden even naar de achterkant van een grote Supermarkt. Ik heb me daar eerst even om staan kleden, lange broek uit, korte broek aan en heb toen alle zooi opgehangen .. we reden weer heel zachtjes weg (en dat was achteraf een geluk) .. aan de voorkant van de Supermarkt wilde ik mijn Navigatie ingaan stellen ..
Uhhhh .. waar is mijn iPhone ??? heb jij hem ?? Hellupppp .. voor het eerst in mijn carriere was ik mijn telefoon kwijt .. en dat voelde niet goed .. Ria zei nog "Ligt ie niet op het dak?" maar iets in me reageerde daar gewoon niet op .. soort van Interne Shock denk ik :-( Ik reed gewoon nog heel rustig terug naar de de achterkant waar ik gestaan had maar zag daar niets op de grond liggen .. ik stapte uit en .. waauuwww .. hij lag (samen met mijn portemonnee) gewoon nog op het dak van mijn auto .. ik had mijn zakken leeg moeten maken voor een andere broek natuurlijk .. en .. je snapt het wel .. wat had ik een MAZZEL!! En okeeeee .. RIA HAD GELIJK !!!
We konden nu zorgenloos richting Rethymnon rijden voor onze jaarlijkse stop, daar waren we een keer gaan eten en het jaar erop kwamen we er per ongeluk weer terecht.. Nu had ik zoiets van, laten we er nog maar een keer wat gaan drinken en/of eten. Het lag vrij dicht aan de snelweg met een geweldig uitzicht over Rethymnon. We gingen zitten en namen wat te drinken en een kleine hapje, ik wilde de Sausages wel eens proberen en Ria nam de Meatballs. Het smaakte overheerlijk en we genoten weer van het uitzicht .. en dat was beter dan vorig jaar want daar hebben we vervelende herinneringen aan, toen liep Ria met een dubbele Nek hernya en verging ze van de pijn .. machteloos voelde dat toen.
We reden verder richting Chania en ik moet achteraf zeggen dat dat een heel erg lang stuk was, ik had maar 3 uur geslapen vannacht, er was al heel veel gebeurd en we hebben zitten eten, en dat laatste was misschien niet zo slim op zo'n dag. Ennuhhh .. ik ben ook geen 18 meer :-) Maar goed, om 15.30 uur (Griekse tijd, en dat is een uur later) kwamen we aan de haven van Chania. We zochten een parkeerplaats en liepen met de koffers naar ons Hotel. Het was makkeljik omdat ik goede research had gedaan zeg maar. Eenmaal binnen zei ik wie ik was, ik kreeg de sleutel and That's it !! Geen formulieren, geen handtekening .. gewoon een sleutel en de groeten. Hmm okee, we namen de lift (Dat leek wel een 1 persoons lift) naar boven en eenmaal in onze kamer was het een geweldig uitzicht. Het leek echt op de kamer met het mooiste uitzicht van het Hotel. Aan de voorkant een balkon die op de Oude Haven uitkeek en aan de zijkant ook een raam die het smalle straatje in keek .. wij waren echt happy !!!
Na een kwartier te hebben genoten van het uitzicht zijn we een drankje gaan doen bij 1 van de vele restaurantjes beneden. Het zat vol met Grieken, allemaal jongeren leek het wel, het was zondag en er was veel gesloten en dat zal de reden wel geweest zijn. Ik had mijn eerste MYTHOS te pakken en dat smaakte heeeeerlijkkkkk :P We hebben anderhalf uur in de volle zon gezeten, gewoon wat drinken en mensen kijken die voorbij liepen, ohh ja, en paarden met een koets erachter die hun rondes deden .. het was heerlijk met ons verstand op NUL .. en voor mijzelf was dat niet zo heel moeilijk :-)
We liepen nog even door wat zijstraatjes en kwamen langs een hele rij fietsen die je waarschijnlijk kon huren, ik heb er maar een foto van gemaakt, je weet maar nooit toch, wie weet gaan we wel een keer op de sportieve tour!! Via via kwamen we hoog in de haven op een muur die uitkeek over het plein en naar ons Hotel, dat was een mooie spot voor foto's, die moesten we onthouden. Daarna hebben we even een douche genomen en zijn we een restaurant op gaan zoeken om te eten. Voor de verandering had ik een keer geen Gyros maar Kebab, en dat was een goeie keuze dit keer, het was heerlijk. Ria had een Souvlaki met wat salade en we hebben best gegeten. Toen ging bijna ons lichtje uit, het was een lange, geweldige, indrukwekkende dag geworden .. en om 22.30 uur was het echt van zzz zzz zzz